શ્રદ્ધાના રસ્તે (way to faith)

 શ્રદ્ધાના રસ્તે

   

    જે રસ્તે આ બ્લોગ આદર્યો છે, એ શ્રદ્ધા ન દેખાય કે ન સંભળાય, ન તો એની કોઈ ખુશ્બૂ છે કે ન કોઈ સ્પર્શ. એ કોઈ વાયરસ નથી કે શક્તિશાળી માઈક્રોસ્કોપમાં દેખાઈ જાય અને નથી એ કોઈ સુદૂરનો જાયન્ટ સ્ટાર કે જે ટેલિસ્કોપમાં ભળાય, કોઈ તર્ક એને બાંધી નથી શકતો કે કોઈ સમીકરણો એને ઉકેલી નથી શકતા. તો પછી એવું કહી શકાય કે એ કુદરતના નિયમોથી વિપરીત ચાલે છે? ના! વિપરીત ચાલે એ તો વિકૃતિ હોય. વિકૃતિ તો કળે, દુખે, પજવે અને પીડે! જયારે શ્રદ્ધા તો લગીરે પરેશાન નથી કરતી, માટે તે વિકૃતિ તો નથી.

       ધારોકે એ પ્રકૃતિ હોય તો એ પ્રકૃતિના નિયમોથી ચાલવી જોઈએ ને? એક વાત કહો. માણસનું મન ગુરુત્વાકર્ષણને અનુસરીને જમીન પર રહે છે? તેનામાં માર્કેટ પ્રમાણે તેજી/મંદી આવે છે? નહીં ને? તેની તો પોતાની અલગ જ ચાલ છે. એ ચાલને આપણે સમીકરણમાં બાંધી નથી શક્યા તેનો અર્થ એવો ન કાઢી શકાય કે શ્રદ્ધા એ પ્રકૃતિથી વિમુખ કે વિપરીત છે. ન્યુટન નહોતા અવતર્યા ત્યાં સુધી ગુરુત્વાકર્ષણ જ નહોતું? હતું જ વળી, બસ એને સમજી નહોતું શકાયું. એ જ રીતે શ્રદ્ધાનું અસ્તિત્વ પડકારી શકાય તેમ નથી, એ તો રોજ બરોજમાં વણાયેલી છે, આપણે એનો ફરમો બનાવી નથી શકતા એટલું જ.

       ગયા જુન મહીને મારો ૪૧ મો જન્મ દિવસ ગયો. અર્ધી જીંદગી વીતી ગઈ એમ મારા વડવાઓની એવરેજ આયુ અવલોક્યા પછી લાગે. બરાબર મધ્યમાં પહોંચ્યા પછી ત્રાજવું ઉઠાવવું એટલે મોટું જોખમનું કામ! સુખ, દુઃખ, પ્રેમ, પીડા, ભય, લાગણીઓ અને એ લાગણીઓ નો પોતીકો ત્રાસ.... કઈ બાજુ પલડું નમે એ નક્કી નહીં! સરવાળે સુખી હોઈએ તો એ બધી પળોજણમાં પડવું વ્યર્થ છે.

       સફળ માણસની કહાની આપણે શાને વાંચીએ? એ ક્યારે ઉઠ્યા? ક્યારે નાશ્તો કર્યો? નહાતા કેટલો સમય લાગ્યો? ફલાણાએ એમને શું કહ્યું અને ઢીકનાએ શું જવાબ આપ્યો એ બધી લપ સાંભળવા? ના બિલકુલ નહીં. આવી લવારી તો જેને બોલાવો એ બધા જ કરે. સફળ લોકો વધુ કંટ્રોલ્ડ હોતા હોય છે, રોજ બરોજની ઘટમાળ છતાં એમનું ફોકસ સ્પષ્ટ હોય છે. માટે આપણે સફળ લોકોની બાયોપિક વાંચીએ છીએ અને અનુસરવાનો પ્રયાસ કરીએ છીએ. તો મેં પણ મારી ‘તીત્તર-બીત્તર’ જીંદગીમાં એક ટ્રેક નક્કી કરવાનું નિશ્ચિત કર્યું અને એ ટ્રેક તે – શ્રદ્ધાનો ટ્રેક!

       ટ્રેકના પહેલા પગથીયે પગ મુકવા ફલેશબેકમાં આંટો મારવો પડે! બીજા કોના વળી? મારા પોતાના જ તે.

...... વધુ આવતા અંકે.